Contact | De Grutto 6 | 7614 LE | Mariaparochie | 06-37598437 | info@tussenwerkenmantelzorg.nl

Tussen Werk en Mantelzorg

mantelzorg blog

Oog voor medewerkers met zorgen thuis

 stress vrouw tekening

Blog van Ria Schlepers, Mantelzorgcoach bij Jong en Veer

Oog voor medewerkers met zorgen thuis

Met een flinke klap sloeg ze de deur van het kantoor achter zich dicht. De leidinggevende verbaasd en ontdaan achterlatend. Wat was er gebeurd, zo raar was de vraag die ze stelde toch niet?
Herkenbaar? Je stelt een in jouw ogen normale vraag en de werknemer reageert als door een wesp gestoken. De reactie is niet passend bij de situatie. Vaak is er dan meer aan de hand.
In dit voorbeeld bleek dat de vrouw stijf stond van de stress. In verband met Corona kon haar zoon met autisme en een verstandelijke beperking niet naar de zorgboerderij. Thuis was er voortdurend strijd tussen hem en de jongere broers. Ze was op. De vraag om van werkdag te ruilen was de druppel.

Oog voor de medewerker …
Medewerkers met mantelzorgtaken thuis vertellen vaak niet wat er speelt. Voor de leidinggevende is de situatie thuis de spreekwoordelijke black box. Er ligt schroom op het bespreekbaar maken van privézaken. Is een medewerker ziek, dan mag een werkgever niet vragen naar de aard en oorzaak van de ziekte. Alleen informeren naar gegevens die noodzakelijk zijn om te kunnen bepalen of zij verplicht is om loon door te betalen en hoe het verder moet met de werkzaamheden. Dat maakt een leidinggevende mogelijk wat voorzichtiger in het vragen stellen over de thuissituatie. Medewerkers hebben een verantwoordelijkheid om inzetbaar te blijven en daarmee aan zet om de thuissituatie bespreekbaar te maken wanneer deze zoveel stress geeft dat ze dreigen uit te vallen. Een leidinggevende heeft er belang bij dat medewerkers inzetbaar blijven en de organisatie blijft bestaan. Zij is vanuit dat belang medeverantwoordelijk voor het bespreekbaar maken van de thuissituatie. Medewerkers verdienen het dat er oog is voor hun welzijn en gezondheid.

…juist In Corona tijd …
Juist nu is dit nodig. Door het thuiswerken komen medewerkers en leidinggevenden elkaar niet of nauwelijks tegen. Medewerkers missen het fysieke contact waarin ze ervaringen kunnen delen en elkaar steunen. Leidinggevenden pikken minder makkelijk signalen van de medewerkers op.
Corona confronteert medewerkers ook met de angst om besmet te raken of de zorgvrager thuis te besmetten. De leidinggevende vraagt zich vervolgens af in hoeverre en hoe ze hieraan tegemoet kan komen. En wanneer je bedrijf werk verliest komt er nog meer spanning en onzekerheid bij.

…vraagt om extra aandacht…
Deze onzekere periode roept bij veel mensen angst en spanning op. Of juist frustratie en irritatie als reactie op de maatregelen. Het anders werken, het regelen van zaken, een andere invulling van de zorg. Op diverse manieren en intensiteit krijgen medewerkers thuis en op het werk te maken met de gevolgen van Corona. Het kost velen van hen meer moeite om staande te blijven.
Natuurlijk zijn er ook medewerkers die een weg hebben gevonden in de effecten van de Corona-maatregelen en die rust ervaren. Voor de meesten geldt echter dat extra aandacht voor hen juist nu nodig is.

… en alert zijn op signalen.
Had de leidinggevende in het voorbeeld de uitbarsting aan kunnen zien komen. Waren er signalen die wezen op toenemende stress? Van een aantal leidinggevenden hoorden we dat medewerkers indirecte signalen afgeven.
Direct en rechtstreeks bespreekbaar maken vindt zelden plaats. Let dus op wanneer een medewerker veel moppert over het werk of stil is tijdens de online teamsessie. Meer weten over signalen? Geef je dan op voor het webinar op 8 juni van 19.30 -20.15 uur.

De bal ligt bij jou. Ook in tijden van Corona!

Foto bal gratis afbeelding pxhere

 

Blog van Ria Schlepers, Mantelzorgcoach bij Jong en Veer

De bal ligt bij jou. Ook in tijden van Corona!

Het initiatief tot het bespreken van knelpunten die voortkomen uit de combinatie van mantelzorgtaken en werk ligt bij de werknemer. Zo die zin staat!
Tegelijkertijd realiseer ik me dat dit bij jou als lezer wat oproept.  Want hoe zit het met de verantwoordelijkheid van de werkgever?  Interesse en aandacht werken immers wederzijds?

De gevolgen van Corona voor jezelf…
De Corona-maatregelen hebben effect thuis en op het werk. Voor jou als mantelzorger kan dit gepaard gaan met extra spanning. Je bent bezorgd om de gezondheid van je ouders in het verpleeghuis. Je raakt uitgeput doordat je thuis moet werken waar je verstandelijk beperkte zoon voortdurend aandacht vraagt. Hoe jouw situatie er ook uitziet, wanneer je langere tijd te maken hebt met stress heeft dit gevolgen voor je functioneren.

… en anderen.
Feitelijk schaad je daarmee niet alleen jezelf. Het heeft ook gevolgen voor anderen. Wanneer je door de belasting niet meer helder kunt denken, minder werk afkrijgt, fouten maakt door onoplettendheid, vangen collega’s dit op. Wanneer je door de stress kortaf bent merken je huisgenoten dit. Jij voelt je tekort schieten thuis en op je werk. Je voelt je bezwaard naar collega’s, je kinderen en/of partner. Je zit steeds minder goed in je vel. Nog belangrijker dus om iets te doen.
De bal ligt bij jou!

Ontdekken wat je nodig hebt…
Je kunt je gevangen voelen in de situatie en geen uitweg zien. Je wilt voldoen aan de verwachtingen van thuis én je werk. Er is geen tijd om stil te staan en vanuit afstand te kijken naar de situatie, om te voelen hoe het werkelijk met je is. Laat staan om te ontdekken wat je nodig hebt en ruimte te geven aan je verlangens. 

… door in gesprek te gaan.
Door de stap te zetten en je werkgever te vertellen wat er speelt in de werk-privé situatie ontstaat er ruimte voor een gesprek.  Samen kun je helder krijgen waar je tegen aan loopt, wat je graag wilt en wat je nodig hebt om én te werken én te zorgen.
Jijzelf, jouw naasten, klanten, collega’s en werkgever hebben er recht op dat je zorgt voor jezelf en hier verantwoordelijkheid voor neemt. Door het bespreekbaar te maken kan de werkgever vervolgens zijn verantwoordelijkheid nemen. Samen kunnen jullie zoeken naar oplossingen die voor beide goed voelen en wederzijdse verwachtingen afstemmen. Het is fijn wanneer deze aansluiten bij jouw mogelijkheden en competenties.
De bal ligt bij jou!

Wachten of initiatief nemen?
“De bal bij mij? Ik heb al veel aan mijn hoofd en mag toch iets van de werkgever verwachten?”
Uiteraard heeft de werkgever ook een verantwoordelijkheid. Interesse en aandacht werken altijd wederzijds!  Besluit je echter te wachten tot je werkgever er naar vraagt, dan kan dit lang duren.  Vaak is het geen onwil, maar ongemak, onwetendheid of een aarzeling om zich op privé gebied te begeven. Het bespreekbaar maken van de situatie kan jou verlichting brengen.
De bal ligt dus bij jou!  

In  mijn volgende blog geef ik tips hoe je een gesprek kan voorbereiden en voeren. Nu al benieuwd?
Neem contact met mij op via Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. of via info@tussenwerkenmantelzorg en ontvang de blog zodra deze klaar is.

 

Dit wordt van mij verwacht

question mark 4873541 1280

 

Dit wordt van mij verwacht

Blog van Ria Schlepers, Mantelzorgcoach bij Jong en Veer

“Het zal wel moeten! Ik kan niet thuisblijven, want mijn vader verwacht dat ik kom en ik help hem met alles. En nu met die Corona, is hij nog angstiger en komen mijn broer en zus ook niet.”  Met een diepe zucht, sloot ze af. In de online Zoombijeenkomst vielen de aanwezigen even stil, ieder achter zijn/haar eigen beeldscherm. 

Wat de ander wil dat moet…
De mantelzorger hierboven voelt de verwachting van vader als iets waar ze niet onder uit kan. Vaak denk je te weten wat de ander van je verwacht. Mogelijk denk je dit op basis van eerdere ervaringen die je met de ander hebt. Het kan ook zijn dat je een indirecte zinspeling of direct uitgesproken wens opvat als dwingende verwachting. Weet je absoluut zeker dat de ander wil dat je aan zijn/haar verwachtingen voldoet? 

… of mag je …

Als je al weet wat de ander van jou verwacht, moet je het dan ook doen? Natuurlijk vindt de ander het fijn dat jij de helpende hand biedt. Wanneer je dit automatisch gaat doen loop je voor je het weet te redderen en neem je de ander van alles uit handen. Je cijfert jezelf weg. Het zorgen voor de ander verandert in het moeten voldoen aan de verwachting van de ander. Moeten ontneemt je de keuze om het anders in te vullen. Hoe kom je van ‘moeten’ naar ‘mogen’? 

… ruimte vragen voor jezelf … 

In het vanzelfsprekend (of automatisch) zorgen voor de ander raak je kwijt wat jezelf wilt en nodig hebt. Je bent gericht op wat de ander nodig heeft en doet daarin al het mogelijke. De ander raakt hieraan gewend en gaat dit van jou verwachten. Daarnaast leg je jezelf verwachtingen op.  Verwachtingen die voortkomen uit opvattingen hoe je een ‘goede’ partner, zoon, moeder of mantelzorger bent. Wanneer je bewust bent van hetgeen je jezelf oplegt en ontdekt wat je wilt en nodig hebt, kun je ruimte maken voor je eigen behoeften. 

…en anders omgaan met een verwachting

Je kunt van daaruit in gesprek met de ander en verwachtingen verhelderen. De vraag is namelijk of de ander iets ‘verwacht’ van jou, moet je het doen of is er sprake van een wens of behoefte. Ruimte ontstaat door wederzijdse verwachtingen uit te spreken en vervolgens af te stemmen wat haalbaar en passend is voor jou en de ander. Ruimte om een andere invulling te geven aan de wens van de ander. Ruimte om te kunnen zorgen voor de ander én ruimte voor zelfzorg. Samen onderzoek je wat haalbaar en passend is binnen jullie relatie. Zo kun je anders omgaan met dat (wat je dacht) wat verwacht werd.


Tips
1. Sta stil bij je gevoelens

2. Onderzoek wat je nodig hebt.

2. Vraag naar verwachtingen.

3. Spreek uit wat je kan bieden en zoek samen naar alternatieven.

Eventuele overeenkomsten met ware gebeurtenissen of personen in deze blog berusten geheel op toeval. Het voorbeeld is fictief en komt voort uit hetgeen we de afgelopen jaren van veel mantelzorgers horen.

Wat is er nog meer:

 

1. Gesprek met de mantelzorgcoach

Wil je een ‘werk en mantelzorg’ vraag of ervaring bespreken? Dat kan met een mantelzorgcoach. Stuur een mail naar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. voor het maken van een telefonische of beeldbel afspraak. 

 

2. Ervaringen delen met andere werkende mantelzorgers via een ZOOM meeting

Wil je tips delen en in gesprek met andere werkende mantelzorgers in Corona tijd?

Bezoek dan de zoom onlinebijeenkomsten op de volgende donderdagen van 19.30-20.00 uur:

Donderdag 16 april van 19.30-20.15 uur Werk en Mantelzorg in Corona-tijden 3

Donderdag 23 april van 19.30-20.15 uur Werk en Mantelzorg in Corona-tijden 4

Donderdag 30 april van 19.30-20.15 uur Werk en Mantelzorg in Corona-tijden 5

Gebruik deze link: 

https://zoom.us/j/6274200461?pwd=Smp2RUNuRVdFS2pZaXZ3RHlMTm9nZz09

Een account is niet nodig. Als het toch niet lukt kun je via www.zoom.us inloggen met het Meeting ID en Password. Meeting ID: 627 420 0461 en Password: welkom 

 

3. Meer tips over mantelzorg in Corona tijden:

Kijk op de site van MantelzorgNL de belangenbehartiger voor alle mantelzorgers in Nederland. 

https://mantelzorg.nl/pagina/voor-mantelzorgers/thema-s/mantelzorg-en-het-coronavirus

Corona-crisis

coronavirus 4833754 1920

 

Hoe kom ik als werkende mantelzorger de Corona-crisis door?
Blog van Ria Schlepers, Mantelzorgcoach bij Jong en Veer

Opeens staat de wereld stil…
Grenzen dicht, niet meer reizen, contact vermijden, zoveel mogelijk thuis werken. De wereld valt stil.
De scholen en het speciaal onderwijs sluiten de deuren, evenals de zorgboerderijen, de logeeropvang en de dagbesteding voor de mensen thuis en binnen instellingen. Bezoek is niet meer welkom in verpleeghuizen, instellingen en ziekenhuizen. De acupuncturist, de masseur, de pedicure: ze blijven weg of zijn gesloten. Opeens staat de wereld stil. 

en ontstaat de onrust thuis …
Tegelijk met het wegvallen van alle ‘steuntroepen’ en de regelmaat komt de onrust in de huizen. Kinderen die niet begrijpen dat het busje ze niet komt ophalen en hun juf missen, volwassen mannen en vrouwen die zich angstig voelen nu het houvast van de dagbesteding wegvalt en boos reageren. De mantelzorgers van thuiswonende zorgvragers zijn op zichzelf aangewezen. Er komt geen vrijwilliger meer die de mantelzorger kan ontlasten. 

En binnen instellingen en verpleeghuizen.
Met de sluiting van de instellingen en verpleeghuizen kunnen de mantelzorgers niet meer bij hun partner, vader, moeder, broer of zus op bezoek. Het emotioneel nabij zijn en de extra zorgtaken die ze daar uitvoerden vallen weg. Thuis zitten en niet weten hoe het gaat daar met degene van wie je houdt is moeilijk. Nog verdrietiger en wanhopig is het wanneer je weet dat de ander niet begrijpt waarom je niet komt of wanneer de ander zieker wordt en je er niet bij kunt zijn. 

Heftige emoties …
In situaties als hierboven genoemd kunnen heftige emoties je overvallen als mantelzorger, boosheid, wanhoop, verdriet, angst, onmacht en leegte. Je kunt het idee hebben dat je tekortschiet naar de ander. Je kunt last hebben van schuldgevoelens omdat je te kort door de bocht reageerde. Of omdat je het stiekem ergens wel lekker vindt dat je nu niet dagelijks naar je moeder hoeft en de zorg aan anderen kunt overlaten. Wat doe je met je al deze gevoelens? Hoe overleef je in deze tijd van crisis?

Opvangen door aan jezelf te denken.
Het zijn verwarrende en onzekere tijden of je nu juist meer of juist minder moet doen in de zorg voor de ander. Zelfzorg is tijdens deze crisis nog belangrijker dan het al is in normale tijden. Het overmand worden door gevoelens van onmacht, boosheid of verdriet is ‘normaal’ voor een situatie als deze. Door jezelf deze gevoelens toe te staan en niet in te slikken zorg je al voor jezelf. Zoek naar een manier om de gevoelens te uiten zonder jezelf of de ander pijn te doen en bovenal voel je niet schuldig. 

Hoe doe je dat? Vier tips.

Spreek een belmoment af met een goede vriendin, familielid of collega die naar je luistert.

Neem de tijd om naar een favoriet lied te luisteren of drink met aandacht een kop thee.

Zoek een ruimte waar je alleen kunt zijn wanneer je jezelf niet goed voelt. Als je het fijn vindt, schrijf het van je af.

Combineer je mantelzorg met werk, bespreek dan je thuissituatie met je leidinggevende, team of collega. Durf om hulp en begrip te vragen als het werk even niet wil in deze situatie. 

Wat is er nog meer:

 

1. Gesprek met de mantelzorgcoach

Wil je een ‘werk en mantelzorg’ vraag of ervaring bespreken? Dat kan met een mantelzorgcoach. Stuur een mail naar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. voor het maken van een telefonische of beeldbel afspraak. 

 

2. Ervaringen delen met andere werkende mantelzorgers via een ZOOM meeting

Wil je tips delen en in gesprek met andere werkende mantelzorgers in Corona tijd?

Bezoek dan de zoom onlinebijeenkomsten op de volgende donderdagen van 19.30-20.00 uur:

Donderdag 9 april van 19.30-20.15 uur Werk en Mantelzorg in Corona-tijden 2

Donderdag 16 april van 19.30-20.15 uur Werk en Mantelzorg in Corona-tijden 3

Donderdag 23 april van 19.30-20.15 uur Werk en Mantelzorg in Corona-tijden 4

Donderdag 30 april van 19.30-20.15 uur Werk en Mantelzorg in Corona-tijden 5

Gebruik deze link: 

https://zoom.us/j/6274200461?pwd=Smp2RUNuRVdFS2pZaXZ3RHlMTm9nZz09

Een account is niet nodig. Als het toch niet lukt kun je via www.zoom.us inloggen met het Meeting ID en Password. Meeting ID: 627 420 0461 en Password: welkom 

 

3. Meer tips over mantelzorg in Corona tijden:

Kijk op de site van MantelzorgNL, de belangenbehartiger voor alle mantelzorgers in Nederland. 

https://mantelzorg.nl/pagina/voor-mantelzorgers/thema-s/mantelzorg-en-het-coronavirus

Zelfregie

wheel 158028 960 720

Regie houden over mijn leven

 

Hoe behoud ik de regie in de zorg voor mijn naaste? Dat was de centrale vraag voor de bijeenkomst op 31 mei 2017. Wanneer je plotseling of geleidelijk te maken krijgt met extra zorg voor een partner, ouder, kind, broer/zus of vriend(in) staat je leven, in meer of mindere mate, op zijn kop.
Het is een kunst om grip te houden op je leven.

Overleven om regie te houden of…
Vorig jaar eind mei stond mijn leven voor een korte duur even op zijn kop. Mijn partner ging totaal onverwachts onderuit en viel. Achteraf bleek het hart de oorzaak. Twee plotselinge ziekenhuisopnames binnen een week en het overlijden van mijn schoonmoeder zetten mij in de overleefstand.
Ik hield grip op mijn leven door te regelen, te doen en mijn gevoel uit te zetten. Dat ging goed tot mijn zoon belde en vroeg hoe het met mij ging. De tranen rolden over mijn wangen.

Herkennen, erkennen en toelaten van gevoelens om…
Ik raakte even de grip kwijt: de controle over mijn emoties had ik niet meer. Ik voelde de angst en het ongemak over mijn tranen. Het luchtte me echter ook op en het liet me zien dat ik iets had weggestopt. Niet erg, want de overleefstand hielp me om te handelen en mijn man te steunen. Door de gevoelens te herkennen, te erkennen en toe te laten kreeg ik uiteindelijk rust en meer grip op mijzelf.

Zelfkennis te vergroten en daarmee de zelfregie.
Gevoelens toelaten kan in het begin voelen als regieverlies. Het herkennen van de gevoelens bracht me ook zicht op dat wat ik nodig had: rust, geen telefoon, geen ontmoetingen, maar in de veilige cocon weer bij mezelf komen. Gevoelens en behoeften onderkennen en ze serieus nemen. Op die manier vergroot zelfkennis de regie die je hebt over hoe je met de situatie in je leven omgaat. Dat is zelfregie.

Zelfregie
Zelfregie bestaat uit (Movisie): eigenaarschap, eigen kracht, motivatie en contacten. Je bent eigenaar over je eigen leven en de keuzes die je maakt. Je beschikt over eigen kracht: kwaliteiten, kennis en kunde. De motieven voor keuzes komen voort uit jouw persoonlijke waarden, zoals autonomie, zorgzaamheid, ethiek of schoonheid. In de contacten met anderen gaat het om de mate van betekenisvol zijn.
.
En tips voor behoud zelfregie van jezelf en de ander
Neem de ruimte om zelf te bepalen. Wees alert op de ruimte die jij geeft en stimuleer de ander om eigen keuzes te maken. Voorkom betutteling.
Vertrouw op eigen kunnen en expertise in de zorg voor je naaste. Ontwikkel vaardigheden en kennis om de situatie beter te hanteren.
Ken jezelf in hetgeen je belangrijk vindt: je persoonlijke waarden. Zoek activiteiten, met andere mensen, die horen bij je waarden en die je geven wat je nodig hebt.
Deel je zorgen én plezier met anderen: onderhoud en versterk jouw contacten. Koester alle vormen van contact: van het praatje over het weer, samen in stilte vissen of een goed gesprek met een vriend(in).

In de verdomhoek of op een voetstuk

In verdomhoek of op voetstuk

 

In de verdomhoek of op een voetstuk. Waar zit jij als mantelzorger?

Onlangs reageerde het CNV op de uitkomst van de mantelzorgenquête van PGGM&CO. In de kop van het artikel stond:  ‘Haal werkende mantelzorgers uit  verdomhoekje’. Dat prikkelde me. Het verdomhoekje is voor mij de hoek waarin je jezelf terugtrekt om de klappen op te vangen. Als slachtoffer. Zit jij als mantelzorger in die hoek?

Benoemen
Hoe komt het dat mensen de mantelzorger zien als slachtoffer van de situatie? De introductie van het woord mantelzorg speelt hierin wellicht een rol. Daarmee geven we immers een naam aan een fenomeen uit de dagelijkse praktijk. We benoemen de zorg die de ene mens aan een familielid of goede vriend/buur geeft en halen het uit de dagelijkse vanzelfsprekendheid. Door het te benoemen, herkennen we het en zien we wat er mee gepaard gaat. We zien de mantelzorger!

Last
Hierdoor komt er zicht op de pijn, het stille verdriet en de onmacht bij mantelzorgers. We voelen mee met de last en de zwaarte. Opeens ontdekken we al die mensen die werk en zorg combineren. We horen de knelpunten, de zwaarte, de zorgen en het geploeter. Het is zonder twijfel winst dat hier aandacht voor is. Er is echter ook een andere kant.

Verdomhoek
Mantelzorg wordt geproblematiseerd: het is zwaar en als mantelzorger raak je overbelast. Beroepsmatige deskundigen schieten te hulp. Ze scannen mantelzorgers op de mate van belasting, adviseren en steunen praktisch en emotioneel. Kortom: de mantelzorger zit onmachtig en hulpbehoevend in de verdomhoek. De zorg-en welzijnssector en gemeenten hebben er een nieuwe doelgroep bij: de mantelzorger!

Voetstuk
Tegelijk zetten mensen mantelzorgers op een voetstuk: ”Wat ben jij een sterke vrouw/man zeg! Dat je dat volhoudt; werken en dan nog de zorg thuis. Respect!” Vaak ben je eerst blij met zo’n compliment, tot je merkt dat je alleen achterblijft met jouw verhaal. Gevangen in het beeld dat je het alleen kunt. Nee, dan liever de verdomhoek.

Almacht
Je zet als mantelzorger je kwaliteiten in om te kunnen zorgen en werken. Daarin ben je krachtig. Door jezelf te zien als sterke mantelzorger trek je jezelf uit de verdomhoek. Schiet je hierin te ver door, dan zet je jezelf almachtig op een voetstuk. Niks slachtoffer maar de koning in jouw koninkrijk.  Vanuit de hoogte kijk je naar anderen. Je kunt het wel alleen.

Kracht op de hoekbank
Naast verdomhoekjes en voetstukken is er nog zoiets als een hoekbank. Daarop neem je plaats met anderen. Met degene voor wie je zorgt, je vriend(in), beroepsdeskundige en zo voort. Je zit op gelijke hoogte en kunt afwisselend schuin tegenover of naast elkaar zitten. Je mag je kracht en onmacht laten zien. Zowel het mooie in het zorgen voor als het pijnlijke krijgt aandacht. Dat geldt zowel voor jou als voor degene die naast je zit. Het beeld van de hoekbank doet volgens mij meer recht aan mantelzorgers dan de verdomhoek of het voetstuk.

Wat vind jij?

Samen scoren

een voorzet

 

Samen scoren? Geef een duidelijke voorzet aan de werkgever!


In een eerdere blog schreef ik dat het initiatief tot het bespreekbaar maken bij jou ligt. Immers als werkende mantelzorger ervaar jij aan den lijve wat de combinatie van zorg en werk teweeg brengt. Door het te bespreken, neem je de verantwoordelijkheid voor de eigen gezondheid en voor je werk. De bal ligt dus aan jouw voeten.

Werkgever
Door het aan te kaarten schiet je de bal richting werkgever: je leidinggevende of HRM-adviseur. Voor het verloop van het spel is het fijn wanneer deze persoon de bal aanneemt. Dan is er een kans om te scoren voor het gezamenlijk belang; het fit en gezond blijven van jous als werknemer. Hierin heeft de werkgever ook een rol en verantwoordelijkheid.

Variatie
De manier waarop mantelzorgers in het algemeen de bal voorzetten, verschilt echter. De één houdt zicht stil, omdat het primair een privé zaak is of uit angst dat dit consequenties heeft voor de functie of de beeldvorming op de werkplek. Een ander benadrukt juist hoe zwaar het is en hoeveel energie het kost zonder een concrete vraag te stellen.

Scoren
Een alerte werkgever signaleert gedrag waaruit blijkt dat er iets aan de hand is: fouten maken, deadlines niet halen, snel geëmotioneerd zijn, een vermoeide of afwezige indruk maken, regelmatige ziekmeldingen. Al deze manieren zijn onduidelijke voorzetten. Het vraagt een communicatief vaardige werkgever om de signalen te vertalen en hier adequaat op te reageren.

Wil je samen scoren, dan is het belangrijk dat je zorgt voor een zichtbare en heldere voorzet. Hoe duidelijker hoe groter de kans dat de ander de bal aanneemt. Met als resultaat een oplossing waar beiden tevreden over zijn.

Perfecte voorzet
Of en hoe de ander de bal aanneemt, daar heb je geen invloed op. Je kunt wel je voorzet perfectioneren. Hieronder enkele tips:


Voorbereiding

  • Vraag een gesprek aan. Geef vooraf aan hoeveel tijd je maximaal nodig hebt. Je kunt beter een nieuwe afspraak maken als blijkt dat de tijd tekort is.
  • Geef ook aan waar het over gaat en wat je wilt bereiken voor jezelf en de organisatie.
  • Bereid je voor: schrijf op wat er aan de hand is, waar je tegenaan loop en wat je wens is. Voorzover dit helder is.

Tijdens het gesprek

  • Vertel feitelijk wat er aan de hand is en wat het effect is op jou en je werk. Geef aan wat je nodig hebt of vraag om tijd/ruimte om helder te krijgen wat je wilt. Vraag hier eventueel hulp bij gefaciliteerd vanuit werkgever.
  • Wees voorbereid op een neen. Geef je leidinggevende de tijd om er op terug te komen en neem initiatief tot vervolgafspraak.
  • Vraag naar de verwachtingen van je direct leidinggevende cq werkgever.
  • Maak afspraken hoe je elkaar op de hoogte houdt.
  • Maak afspraken over wat en hoe je wilt delen met collega’s. Het is veelal makkelijker om te vertellen dat er sprake is van een fysieke ziekte dan een verslaving of psychische ziekte.

Hoe duidelijk en rechtstreeks is jouw voorzet?

Deze blog verschijnt ook in Het Huis van Werk en Mantelzorg op www.wijmantelzorgers.nl

Een drempel over naar een nieuwe wereld

drempel1

Een drempel over naar een nieuwe wereld

 

Zo kort geleden lijkt het nog dat ik geen ziekte kende en nu is er opeens een diagnose met verstrekkende gevolgen; een opname in het verpleeghuis. Als familie gaan we een fase in die niemand van ons wilde en toch zit er niets anders op dan ‘er maar het beste van te maken’.
Ik ga letterlijk en figuurlijk een drempel over; de verpleeghuiswereld binnen. Het gebouw, de gesloten deuren, de specifieke lucht, de schilderijen in de gang aan de muur. Ik zie andere families buiten en binnen aan tafeltjes rondom hun geliefde zitten. Het zal niet lang duren of het is voor mij vertrouwd, dan herken ik enkele bewoners en zijn de bezoekjes een onderdeel van mijn leven.
De verzorgsters zijn aardig. Gelukkig, dat maakt het makkelijker om los te laten. De verzorgster noemt haar ‘lieverd’, het stelt me op mijn gemak. Tegelijkertijd voel ik me wrevelig en verdrietig. Het maakt zo helder dat deze wereld anders is; een vreemde noem je bij de eerste kennismaking geen lieverd! Hier zit immers iemand met een levensgeschiedenis; een heel eigen persoonlijkheid die zelf regie wil houden. Het ene moment kan dit en het andere moment is ‘ouderlijke’ zorgzaamheid nodig.

’s Avonds op de terugweg in de auto komen de tranen. Het is zo intens verdrietig om iemand te zien die uit zijn vertrouwde omgeving is gehaald. De ontreddering, de boosheid en het verdriet op de momenten dat het besef er bij de ander duidelijk is. Ook al weet ik dat het beter is en het verpleeghuis de noodzakelijke veiligheid en bescherming biedt.
“Als het echt niet gaat, dan komt ze maar bij ons!”, zeg ik tussen de snikken door. Ik kan als zelfstandige immers mijn eigen agenda bepalen. De radertjes in mijn hoofd werken op topsnelheid. Wil ik dit? Kan ik dat? Ja en nee, ik zou het willen en tegelijkertijd besef ik dat dit zou betekenen dat ik niet meer kan werken. Zelfs met alle hulp thuis, zal de belasting te groot zijn. Mijn werk is belangrijk voor mij en ook nodig als bron van inkomsten. Ik kan me ontwikkelen en krijg er energie van. Aan de andere kant is er de behoefte om dichtbij te zijn, zorg te bieden en mijn genegenheid te uiten. Ik wil samen met de anderen ervoor zorgen dat deze laatste levensfase zo liefdevol mogelijk verloopt. Het is goed om te voelen dat al deze gevoelens en wensen er zijn. Het maakt helder wat ik wil en wat ik te accepteren heb. Samen met mijn partner bespreek ik welk ritme van bezoeken bij ons leven past en bij onze wensen voor onszelf en voor haar. Het is een uitdaging om de komende tijd hier een nieuwe balans in te vinden.
Mijn familie en ik zijn een drempel over. De fysieke zorg laten we aan de professionals en de meesten van ons komen weer meer op bezoek. De zorg om het welzijn blijft.

Deze blog is tegelijkertijd geplaatst in de community van Wijmantelzorgers (www.wijmantelzorgers.nl)

Op de drempel van mantelzorg

mantelzorger op de drempel

Mantelzorger op de drempel

Mantelzorger kun je plotseling worden, doordat één van de mensen waar je een relatie mee hebt, opeens ziek wordt. Het kan ook geleidelijk gaan en wanneer je op een dag de balans opmaakt, blijkt dat je veel uren van de week in zorgen voor steekt. Er is een moment dat je op de drempel van de mantelzorgwereld staat; van onbezorgd en vrij naar zorgen voor. Momenteel sta ik daar. .
De aard van de relaties die ik heb met mijn ouders veranderd. Voorheen ging ik bij mijn ouders op bezoek voor de gezelligheid. Nu denk ik ‘even langs om te kijken hoe het gaat’. Het is een subtiele verschuiving, die ik misschien niet eens zou opmerken, wanneer ik niet door mijn werk zo bewust ben geworden van mantelzorg.

Wanneer ik terugrijd van een trainingsdag, kan ik met een kleine omweg langs het huis van mijn ouders. Zal ik even langs gaan om te horen hoe het gaat? Of zal ik snel doorrijden? Dan kan ik nog net het staartje meemaken van een vergadering waar ik eigenlijk verwacht wordt. Aan de andere kant; hoe heerlijk is het om even niks te hoeven en thuis met een kop thee bij te komen van deze dag?
Bij iedere keuzemogelijkheid voel ik wat het met me doet. Wanneer ik denk aan mijn ouders, wil ik weten of het goed met ze gaat. Het is al meer dan een week geleden dat ik hen zag.
Een jaar geleden zou ik naar huis gereden zijn zonder hierbij stil te staan. Nu er met hun gezondheid steeds meer aan de hand is, ga ik me geleidelijk meer zorgen om hen maken. Ik merk dat ze ons als kinderen meer nodig hebben. De keuze is snel gemaakt, ik ga langs. Blij, rustig en tevreden neem ik de afrit naar mijn ouders. Mijn vader is alleen thuis en aangenaam verrast. Het is goed om even met z’n tweën te zijn, zodat hij in alle rust zijn verhaal kwijt kan.
Thuis kijk ik met mijn man naar de familieapp, waarin we de zorg voor zijn moeder met elkaar afstemmen. Een paar maanden geleden ging het niet goed met haar. Ze woont zelfstandig in een aanleunwoning en is na de ziekteperiode van twee zorgmomenten per week naar twee zorgmomenten per dag gegaan. De zorg is dichtbij en ze kan gebruik maken van de voorzieningen van het huis. Sinds kort is er een zorgplan en liggen de zorgmap en medicijnen bovenop de kast in de kamer. De familieapp is een zorgapp geworden. Als vanzelf lijkt er een ‘bezoekrooster’ te ontstaan. Onze spontane en onregelmatige bezoeken op zondag verworden tot bezoekjes waar de anderen op rekenen. Op de app lees ik: ‘Hoe laat komen jullie zondag?’ Deze simpele vraag betekent voor mij dat we staan ‘ingeroosterd’ en de ander ervan uitgaat dat we gaan. Ik voel wrevel opkomen. Dit botst met mijn behoefte om zelf te bepalen wat ik wanneer doe. Dan bedenk ik dat ik de keuze heb: in een rooster staan wil nog niet zeggen dat we het moeten doen. Dat geeft ruimte om zelf te bepalen en uit het moeten te blijven. Ik kies er vervolgens voor om samen met mijn man te gaan. Ik geniet namelijk van het contact met haar Ik vind het fijn om samen met de anderen een bijdrage te leveren aan de zorg. In de relatie met mijn schoonmoeder kun je zeggen dat ik net een stap over de mantelzorgdrempel gezet heb. Het bezoek is niet meer spontaan en ongedwongen. De rollen zijn aan het omkeren. Het is de kunst om daarin niet plichtmatig en vanuit het moeten te handelen, maar vanuit het willen en vanuit de liefde die ik voor haar voel.

Deze tekst is eerder in dagboekvorm verschenen op het forum ‘www.wijmantelzorgers.nl